Τρίτη 10 Ιανουαρίου 2012

Σκέψεις και ...εικόνες!


Είμαι δασκάλα και είναι όμορφο
 
...να έρχονται οι παλιοί σου μαθητές να σε αγκαλιάζουν ,να σε φιλάνε, να σου λένε πως σε αγαπάνε και θέλουν να τους κάνεις μάθημα πάλι..

...Να έρχονται σε σενα να τους ανοίγεις το μπουκαλάκι το νερό γιατί η κυρία όλα τα μπορεί....

... Να τους μαθαίνεις να δένουν τα κορδόνια τους

Να ακούς καθε πρωί "κυρία είσαι πολύ όμορφη" ενώ εσυ νιώθεις χάλια.

Να καταλαβαίνουν το καινούριο άρωμά σου και το καινούριο lip gloss.

Nα κόβεις απλά τις άκρες απο τα μαλλιά σου και όλα να ναι "μεγιές κυρία" ενώ κανείς άλλος δεν το είχε παρατηρήσει.

Να θέλουν να παντρευτείς πιο πολύ και απο όσο θέλει η μαμά σου.

Να θέλουν να κάτσουν όλα κοντά στην έδρα.
Οταν παίζετε μαζί να θέλουν να σου κρατούν το χέρι στον κύκλο.

Να σε κοιτάνε με ορθάνοιχτα μάτια να δείχνεις που είναι η Ικαρία που πήρε το όνομα της απο τον Ίκαρο.

Να σου δίνουν μια αγκαλιά ενώ τους διορθώνεις το γραπτό.

Να κλαίνε και να βρίσκουν καταφύγιο στην αγκαλιά σου.

Να χτυπάνε στο διάλειμμα και να θέλουν μόνο εσένα να τους καθαρίζεις την πληγή.

Να έχετε σχολάσει στις 1.15 και στις 1.20 να σε βλεπουν στο δρόμο και να σε χαιρετάνε...Και στις 1.22 και στις 1.25.

Να ζωγραφίζουν και στο τέλος ολες οι ζωγραφιές να ναι για σένα και με αφιέρωση.

Να μαθαίνουν όλα τη διαίρεση και να ξερεις πως τα βοήθησες εσύ.
Όταν κάτι σε απασχολεί να το καταλαβαινουν και να σου λένε "τι έχεις κυρία;"

Να σε καλούν στα πάρτυ τους.

Να ετοιμάζουν πάρτυ εκπληξη για τα γενέθλια σου

Να χαίρονται που πλησιάζει η γιορτή σου.

Να τα μαλώνεις και να σε αγαπάνε

Να τα μαλώνεις και πάλι να εισαι η καλυτερότερη δασκάλα.

Nα σε λένε καταλάθος μαμά

Να σου λένε τα μυστικά τους.

Να θέλουν να σου πάνε την τσάντα στο γραφείο για να μην κουράζεσαι.

Να σου φτιάχνουν πάνω στην έδρα τα βιβλια της ημέρας.

Να σου προσφέρουν κάτι απο το φαγητό τους.

Να "σκοτώνονται" για το ποιος θα σου δανείσει το ψαλιδάκι του

Να σου λένε πως σ αγαπούν πολύυυυυυυ...

Να σου λένε πως όταν μεγαλώσουν θέλουν να γίνουν δάσκαλοι και δασκάλες

Να σε αγκαλιάζουν τόσο σφιχτά που δεν μπορείς να αναπνεύσεις....

Να λάμπουν απο χαρά όταν παίζεις μαζί τους στην αυλή....

Να σου λενε τι όνειρο είδαν χθες....

Και όσο και αν μας κόβουν τα επιδόματα την αγάπη των παιδιών δεν μπορούν να την κόψουν...
                                       Από το ημερολόγιο μιας δασκάλας