Τρίτη 23 Αυγούστου 2011

Η Ταυτότητα του Εκπαιδευτικού

                                                                                                                                      
         Η διεύρυνση του δικαιώματος στην εργασία με μεγαλύτερη έμφαση στη σχολική ζωή και στην νέα ταυτότητα την οποία καλείται να υπογράψει ο εκπαιδευτικός εν όψει και των αλλαγών που έχει υποστεί ο κοινωνικός περίγυρος , αποτελούν ένα πλαίσιο συζήτησης για την εξέλιξη της εκπαιδευτικής κοινότητας και ανοίγει νέες προοπτικές για πιο άμεσα  και ορατά αποτελέσματα στον εργασιακό μας χώρο.
      Πέρα από κάθε κρατικιστική αντίληψη η οποία θέλει το δάσκαλο ως «δημόσιο υπάλληλο» χρειάζεται να δοθεί και πάλι έμφαση  στο χαρακτήρα της εκπαίδευσης ως πολιτιστικού αγαθού και στους εκπαιδευτικούς ως φορείς αυτού του Πολιτισμού και όχι μόνο, εφόσον συντρέχουν και εργασιακά δικαιώματα.
      Είναι άραγε προνόμιο να λέμε ότι ο δάσκαλος αξίζει καλύτερη μεταχείριση απ΄ το κράτος όταν αμείβεται χωρίς τις πραγματικές αμοιβές για το έργο που παράγει; Και όταν μάλιστα αυτό μπορεί να θεωρηθεί ως επένδυση για το μέλλον της εκ/σης συμπεριλαμβανομένων όλων των άλλων δαπανών για την εκ/ση. Στους πολιτικούς έχουν δοθεί όλα τα προνόμια να λειτουργούν απρόσκοπτα για το «καλό της Πολιτείας», ενώ στους εκ/κούς το βάρος της διαπαιδαγώγησης ολόκληρου του λαού. Οι δε πολιτικοί διατήρησαν τα προνόμια και κατήργησαν το «απρόσκοπτα» ,ενώ οι εκ/κοι ακόμη σηκώνουν το βάρος της εκ/σης χωρίς την παραμικρή αναγνώριση της Πολιτείας . Έναν «ξερό μισθό» και αυτό είναι όλο. Ένα μισθό της ντροπής για να καλύψει ο εκ/κός οικογενειακές, κοινωνικές και εργασιακές ανάγκες.
Ο πόθος όλων θα έπρεπε  να είναι προς μία κατεύθυνση: οι Εκπαιδευτικοί Σύλλογοι του μέλλοντος να  είναι πιο δραστήριοι ως προς την ανάπτυξη πρωτοβουλιών για την αναγνώριση της αξίας του τρίπτυχου: ΠΑΙΔΕΙΑ-ΓΝΩΣΗ-ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ.
      Οι οικονομίες αλλάζουν , οι κυβερνήσεις αναβαίνουν και κατεβαίνουν. Η εκ/ση όπως και η Υγεία χρίζουν ιδιαίτερης προσοχής  με σύνεση και μακροχρόνιο προγραμματισμό , χωρίς καιροσκοπισμούς και υπεκφυγές.
      Εκείνο που χρειάζεται εκτός από την ηθική αναγνώριση και την υλική φροντίδα για να μπορεί να στέκεται ορθά και να πραγματοποιεί τομές στον εργασιακό χώρο είναι και ο επαναπροσδιορισμός εκ των έσω της Ταυτότητας του Εκ/κού ως φορέα κοινωνικών αξιών που συνδέεται με την Παιδεία , τη γνώση και όχι ως υποκατάστατα μιας κοινωνικής ανάγκης που τον καθιστά υποζύγιο ξένων αντιλήψεων. Χρειάζεται «Νέα Γνώση» για να τροφοδοτήσει και τα πιο ανθηρά μυαλά στη δημιουργία μιας κυψέλης Γραμμάτων και Τεχνών .
Πιο πρακτικά,
·        η χειραφέτηση των συλλόγων είναι το επόμενο βήμα της ανανέωσης των δυνάμεων εκείνων που θα βγάλουν από την αδράνεια και θα συμβάλουν στην παρώθηση για πιο ανοικτή συμμετοχή των εκ/κών .Διότι έχει πάψει προ πολλού να επικοινωνεί το σώμα με τα μέλη του και κυρίως με την κεφαλή που τείνει μάλλον  «αυτοκέφαλη». Ίσως τότε και τα κόμματα να σηκώσουν πιο ψηλά τις κεραίες τους και η κοινωνία να δει με περισσότερη συμπάθεια το έργο μας και να αναλάβει πρωτοβουλίες που θα ενισχύουν τη δική μας προσφορά.
·        Ακόμη, η θέση του σχολικού Συμβούλου ως αρωγού στην «καθημερινή μας δράση» με πρόγραμμα , ύλη ανά τάξη, σχολική μονάδα ακόμη και περιοχή εν όψει της καινούριας δουλειάς που μας περιμένει με τα νέα βιβλία θέτει σε αναθεώρηση το θεσμό.
·        Εξάλλου νέα Προγράμματα Σπουδών Μετεκπαίδευσης εφάμιλλα και των υπόλοιπων επιστημονικών κλάδων όλων των Παν/μίων θέτουν υπό αμφισβήτηση το στενό δεσμευτικό  πλαίσιο επιμόρφωσης , όπως λειτούργησε ως τώρα.
·        Τέλος μια Λέσχη των Εκπαιδευτικών ίσως φιλοξενήσει στο μέλλον μια νέα Φιλοσοφία γύρω από θέματα διαλόγου Εκ/κών και Πολιτείας ,αλλά και εκ/κών μεταξύ τους.

Άννα Πετρίδου
Για τη Γενική Συνέλευση
Ιούνιος 2006