Παρασκευή 6 Ιουλίου 2012

Ένας μικρότερος κόσμος
Ἀναζητῶ μιάν ἀκτή νά μπορέσω νά φράξω μέ δέντρα ἤ καλάμια ἕνα μέρος τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τό ἄπειρο, νάχω τήν αἴσθηση: ἤ πώς δέν ὑπάρχουνε μηχανές ἤ πώς ὑπάρχουνε πολύ λίγες. ἤ πώς δέν ὑπάρχουνε στρατιῶτες ἤ πώς ὑπάρχουνε πολύ λίγοι. ἤ πώς δέν ὑπάρχουνε όπλα ἤ πώς ὑπάρχουνε πολύ λίγα, στραμμένα κι αὐτά πρός τήν ἔξοδο τῶν δασῶν μέ τούς λύκους. ἤ πώς δέν ὑπάρχουνε ἔμποροι ἤ πώς ὑπάρχουνε πολύ λίγοι σέ ἀπόκεντρα σημεία τῆς γῆς ὅπου ἀκόμη δέν ἔγιναν ἀμαξωτοί δρόμοι. Τό ἐλπίζει ὁ Θεός πώς τουλάχιστο μές στούς λυγμούς τῶν ποιητῶν δέν θά πάψει νά ὑπάρχει ποτές ὀ παράδεισος. Νικηφόρος Βρεττάκος -